ibrət

<ər.> Ağır, pis bir hadisədən, işdən alınan dərs. Olmuş bizə qismət bu yəqin, ruzi-əzəldən; İbrət bizə yox, halətidünyanı görəndə. Aşıq Aslan. İbrət almaq (eləmək, götürmək) – bir işdən, hadisədən dərs almaq, özü üçün nəticə çıxar- maq, nümunə götürmək, öyrənmək. Böyüyü döy ki, kiçik ibrət alsın. (Ata. sözü). Gəl, könül, bir ibrət al, bu gərdişi-dövrana bax! M. V. V.. Ey oğul, murdən götür ibrət; Get, ağır işdə işlə qeyrət ilə. M. Ə. S.. İbrət dərsi almaq – bax ibrət almaq. Doğrudur, cənab general! – dedim, 11-ci ilin hadisəsindən biz bir ibrət dərsi alacağıq. M. S. O.. İşlərə açıq baxıldığı üçün iclas salonunda iştirak edən bütün vətəndaşlar məhkəmənin çıxardığı bu hökmdən bir ibrət dərsi alırlar. (Qəzetlərdən). İbrət dərsi vermək – bax dərs vermək («dərs»- də). Bu yaramazların kökünü kəsib, hamıya ibrət dərsi vermək lazımdır. M. Hüs.. İbrət olmaq – bax dərs olmaq («dərs»də). <Hacı Qara:> Allah qoysa, sizin ölüm xəbəriniz murova çatar! Bundan sonra qalan yoldaşlarınıza ibrət olar. M. F. A.. <Musa:> Bu gün sizə öylə bir cəza verməliyim ki, bundan sonra hər kəsə ibrət olsun. . H. C..